Օմբուդսմենի հաստատությունն առաջին անգամ ձևավորվել է Շվեդիայում 1809 թվականին: Օմբուդսմեն բառը շվեդական ծագում ունի. Արմատը հին նորվեգերեն umboosmaor բառից է, որը թարգմանաբար նշանակում է ներկայացուցիչ:
Վերջին տարիներին այդ հաստատությունն ավելի սերտորեն կապված է իրավունքի գերակայության և քաղաքացիների շահերի պաշտպանության հետ: Օմբուդսմենն ավելի հաճախ դիտվում է որպես ֆիզիկական անձանց հիմնարար իրավունքների պաշտպան՝ պետական իշխանության և պաշտոնատար անձանց կամայականություններից և լիազորությունների չարաշահումներից:
2005թ. փետրվարի 9-ին ընդունվեց «Մարդու իրավունքների պաշտպանի մասին» ԼՂՀ օրենքը: Սակայն շուրջ երեք տարի Պաշտպան չէր նշանակվում, քանի որ օրենքը հստակ չէր սահմանում, թե որ պետական մարմնի կողմից պետք է առաջադրվի Պաշտպանի թեկնածությունը՝ ամրագրելով, որ այդ իրավունքն ունի թե՛ Հանրապետության Նախագահը և թե՛ Ազգային ժողովի պատգամավորների կազմի 1/5-ը:
Մարդու իրավունքների պաշտպանը սահմանադրական հաստատության կարգավիճակ ձեռք բերեց 2006թ. դեկտեմբերի 10-ին ընդունված ԼՂՀ Սահմանադրությամբ:
2007թ. մայիսի 30-ին օրենսդրական փոփոխության միջոցով Պաշտպանի ընտրության մեխանիզմը կատարելագործվեց՝ թեկնածուի առաջադրման և ընտրության իրավասությունը վերապահելով ԼՂՀ Ազգային ժողովին:
2008թ. ապրիլի 16-ին ԼՂՀ Ազգային ժողովն ընտրեց ԼՂՀ Մարդու իրավունքների առաջին պաշտպանին` Յուրի Հայրապետյանին, իսկ մայիսին ձևավորվեց նրա աշխատակազմը:
Օրենքն ամրագրեց, որ Պաշտպանը վստահության արժանի անկախ անձ է, որը պառլամենտի կողմից լիազորված է պաշտպանելու քաղաքացիների իրավունքները և ընդարձակ հսկողության ձևով վերահսկողություն է իրականացնում բոլոր պետական և տեղական ինքնակառավարման մարմինների ու դրանց պաշտոնատար անձանց նկատմամբ ` առանց նրանց կողմից ընդունված որոշումների փոփոխության իրավունքի:
2009թ.ԼՂՀ Մարդու իրավունքների պաշտպանը դարձավ Եվրոպական օմբուդսմենների ինստիտուտի անդամ:
2016 թվականի մայիսի 5-ին ԼՂՀ Մարդու իրավունքների պաշտպան ընտրվեց Ռուբեն Մելիքյանը: Պաշտպանի հաստատությունն ընդլայնեց իր գործունեության ուղղությունները՝ ամրապնդելով Պաշտպանի գործունեության միջազգայնացման ու հանրայնացման գործընթացը: Պաշտպանն իր գործունեության առանցքում դրեց 2016 թվականի Ապրիլյան պատերազմի ընթացքում Ադրբեջանի զինված ուժերի կողմից կատարված պատերազմական հանցագործությունների վերաբերյալ միջազգային հանրությանը բավարար փաստերի ներկայացումը՝ տեղի ունեցածը համապատասխան միջազգային գնահատականի արժանացնելու նպատակով:
2017թ. փետրվարի 20-ին հանրաքվեով ընդունվեցին ԱՀ Սահմանադրության փոփոխությունները, ինչը որակական նոր մակարդակի վրա դրեց մարդու իրավունքների պաշտպանության ոլորտում իրականացվող քաղաքականությունը: 2017թ. դեկտեմբերի 21-ին ընդունվեց «Մարդու իրավունքների պաշտպանի մասին» նոր օրենքը, որը հաստատությանն ընձեռեց որակապես նոր հնարավորություններ, մասնավորապես.
1. Մարդու իրավունքների պաշտպանի համար սահմանվեցին խոշտանգումների կանխարգելման ազգային մեխանիզմին բնորոշ և վերաբերելի միջազգային պայմանագրերով նախատեսված բոլոր բովանդակային լիազորությունները,
2. Սահմանվեց մարդու իրավունքներին և ազատություններին վերաբերող նորմատիվ ակտերի մշակման փուլում դրանց կատարելագործմանը նպաստելու իրավական լայն գործիքակազմ,
3. Ամրագրվեցին երեխաների իրավունքների երաշխավորմանը նպաստելու լրացուցիչ իրավական գործիքներ,
4. Հանրային ծառայության ոլորտում գործող կազմակերպությունների կողմից մարդու իրավունքների և ազատությունների պահպանման հարցերը ներառվեցին Պաշտպանի իրավասությանը ենթակա հարցերի շրջանակ,
5. Ընդարձակվեցին Պաշտպանի հաստատության անկախության երաշխիքները,
6. Ամրագրվեց Պաշտպանի աշխատակազմի կառուցվածքային և գործառնական արդյունավետ մոդել, այն է՝ բովանդակային գործառույթ իրականացնող ստորաբաժանման՝ դեպարտամենտի և տեխնիկական գործառույթ իրականացնող ստորաբաժանման՝ քարտուղարության առանձնացում, ինչպես նաև՝ հասարակական հիմունքներով խորհրդականների ինստիտուտի ստեղծում:
2018 թվականի հոկտեմբերի 31-ին ԱՀ Մարդու իրավունքների պաշտպան ընտրվեց Արտակ Բեգլարյանը, ով իր գործունեության համար ընտրել է չորս հիմնական ուղղություն՝
2021թ. մարտին ԱՀ Մարդու իրավունքների պաշտպան է ընտրվել գործող Պաշտպան Գեղամ Ստեփանյանը:
Հետպատերազմյան իրավիճակով պայմանավորված Պաշտպանի գործունեության համար, սահմանադրական մանդատից բխող գործառույթներից զատ, որպես առաջնահերթություններ են հռչակվել հետևյալ ուղղությունները՝